Η αρχή και το τέλος είναι συνυφασμένα με την ανθρώπινη ύπαρξη. Το μεσοδιάστημα θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε και ζωή.
Επομένως, στη ζωή βιώνουμε πολλές στιγμές τέλους και αρχής. Και εδώ έρχεται το ερώτημα: Μπορείς να κάνεις μια καινούρια αρχή μέσα στην Κρίση ή όλα έχουν μόνο τέλος;
Ακούμε: Τέλος τα λεφτά (χμμ…όχι για όλους), τέλος οι δουλειές αλλά τέλος η διαπλοκή, το “μέσον”, ο νεποτισμός, η εκμετάλλευση; Επίσης, τέλος η αξιοπρέπεια, η κοινή λογική, ο σεβασμός; Τέλος οι έρωτες, οι χωρισμοί; Οι βόλτες στην παραλία, στο βουνό, στην πόλη, στο χωριό; Τέλος τα κινητά, το ίντερνετ, τα αυτοκίνητα; Τέλος εποχής;
Είναι το τέλος μια ασφυκτική αγχόνη λίγο πριν τραβήξει κάποιος το σκαμνί; Με τόσο “τέλος” πώς να τολμήσεις μια νέα αρχή;
Ε, λοιπόν, εγώ προσδοκώ μια Αρχή.
Διευκρινίζω: Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα των τελευταίων χρόνων μας έχει υποβάλει σε μια διαρκή κατάσταση αναχαίτισης ενός τέλους, όπου τέλος= επίσημη χρεωκοπία της χώρας υπό τερατώδους νομίσματος δραχμής (λες και ξεχνάμε ότι το χρήμα είναι μια χάρτινη σύμβαση, κούφια σαν το μέταλλο του ενός ευρώ). Σε αυτό το καθηλωτικό κλίμα τέλους εγώ, ένα πρόσωπο ανάμεσα στα εκατομμύρια αυτής της χώρας “έχοντας σώας τας φρένας” (ακόμα), με πλήρη συνείδηση της κατάστασης, θέλω να κάνω μια νέα αρχή, μια άλλη αρχή.
Δεν θέλω να αποδέχομαι πια τη μιζέρια που κατακάθεται στο δέρμα σαν γλίτσα υγρής, καλοκαιρινής, πυρεσσούσης νυκτός. Μια αρχή κόντρα στη διάθεση τέλους.
by Αντικλείδι , https://antikleidi.wordpress.com
Συναφές:
Ψυχολογικές διαστάσεις της παρούσας κρίσης
Αντικλείδι 
#1 by gorm on 12/09/2012 - 11:21 πμ
Πολύ όμορφο.
Εύχομαι να τα καταφέρεις.
Όσο και να το προσπάθησα δεν το κατάφερα.
Πάντα επηρρεάζομαι από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα , αλλά και αυτά που βιώνω ή φοβάμαι ότι θα βιώσω.
#2 by mike on 12/09/2012 - 11:25 πμ
Μας πήραν τα λεφτά, δεν θα μας πάρουν και τις αρτηρίες !
#3 by mary on 12/09/2012 - 12:42 μμ
Βγάζει αισιοδοξία, κάτι που όλοι μας έχουμε πραγματικά μεγάλη ανάγκη.
#4 by sad on 12/09/2012 - 2:34 μμ
«Με τόσο “τέλος” πώς να τολμήσεις μια νέα αρχή;»
#5 by elpizo on 12/09/2012 - 2:38 μμ
Προς το παρόν «χαίρεται» το χρηματιστήριο.
Θα έρθει άραγε και η σειρά μας ?
Άραγε υπάρχει σύνδεση του εικονικού κόσμου των «αγορών», με την πραγματική ζωή ?
Φοβάμαι πως όχι, αλλά ελπίζω.
#6 by ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ on 12/09/2012 - 3:21 μμ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
#7 by arkesilaos on 12/09/2012 - 3:24 μμ
οι περισσότεροι κοιτάμε σαστισμένοι, κοκκαλωμένοι, ανίκανοι να σκεφτούμε τρόπους διαφυγής
Οταν περάσει η μπόρα θα δούμε τελικά ότι δεν ήταν τόσο τραγικά όσο τα σκεφτόμασταν πριν
#8 by razzrania on 12/09/2012 - 9:55 μμ
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια!!! 🙂
#9 by razzrania on 12/09/2012 - 9:56 μμ
To emoticon κατά τύχη! :ΡΡ
#10 by elen on 12/09/2012 - 10:00 μμ
Αντιμετωπίζοντας με χαμόγελο και θετική διάθεση τα προβλήματα, μόνο κέρδος θα έχεις.
Η διαρκής θλίψη και η μίζερη διάθεση, είναι βέβαιο ότι δεν βοηθούν.
Άλλωστε ποιος μπορεί να ξέρει τι του ξημερώνει αύριο ?
#11 by razzrania on 12/09/2012 - 10:03 μμ
Συμφωνώ, θέλει όμως πολύ κουράγιο! 🙂
#12 by razzrania on 12/09/2012 - 10:02 μμ
Δεν είμαι και το πιο αισιόδοξο άτομο του κόσμου, ίσα-ίσα, αλλά «μου τη δίνει» όλη αυτή η «εσχατολογία» που κυριαρχεί και προσπαθώ να αγωνίζομαι όσο μπορώ. Όσο για τις «χαρούμενες αγορές» θα παραπέμψω σε ένα σχόλιό μου μετά τις δεύτερες εκλογές, που σύσσωμα τα γνωστά -τηλεοπτικά και μη- παπαγαλάκια χαίρονταν για την ανάκαμψη των αγορών: «Τώρα που οι αγορές ανάσαναν, μπορούμε να νιώσουμε τη θηλιά να σφίγγει στο δικό μας λαιμό». Και ο νοών νοείτω.
#13 by talos on 13/09/2012 - 10:22 πμ
«Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει»
— Pablo Neruda
#14 by greek on 13/09/2012 - 11:11 πμ
Πολύ λυρικό!
Πράγματι, τέλος σε πολλά, αλλά ας προσπαθήσουμε να εστιάσουμε σ’ αυτά που δεν μπορούν να μας πάρουν…
Επίσης, ευκαιρία να προβληματιστούμε πάνω στο πώς θα δημιουργήσουμε μια καινούρια αρχή.
#15 by pyrrho on 13/09/2012 - 11:16 πμ
το παλιό πέθανε όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να το συντηρήσουν. Ο δρόμος πίσω έχει καταστραφεί και δεν μπορούμε να γυρίσουμε όσο κι αν φωνάζουν κάποιες πολιτικές Σειρή-νες ότι μπορούν να το κάνουν.
Μόνη λύση να πάμε μπροστά με γοργό βήμα , στην αλλαγή και στην ανοικοδόμηση με καλύτερα θεμέλια αυτή τη φορά
#16 by manos on 13/10/2012 - 9:57 μμ
Ωραίο άρθρο