Τελικά είναι εύκολο ή δύσκολο να φύγεις;

Σε συνέχεια των άρθρων: «Γιατί έφυγα από την Ελλάδα, πολύ πριν την κρίση (και γιατί δεν θα ξαναγυρίσω)«  ,  «Το να φεύγεις είναι πάντα το εύκολο…« , φίλος του blog καταθέτει τη δική του άποψη για το ζήτημα.

«Η δική μου ανάγνωση τού ζητήματος: 

Ο Ηράκλειτος έχει πει ότι για να βρεις χρυσάφι πρέπει να κοσκινίσεις σωρούς από χώμα. Και καθώς γνωρίζουμε ότι ο Ηράκλειτος δεν ήταν χρυσοθήρας στη Σιέρα Μάντρε και κολλητός τού Χόμφρεϋ Μπόγκαρτ, είναι προφανές ότι ως φιλόσοφος που ήταν, μιλούσε για ιδέες. Και επειδή οι ιδέες σαρκώνονται και σε λόγο, και ο λόγος οργανώνεται σε ζητήματα, φθάνουμε στα ζητήματα.

Τι είδα και τι έμαθα από την κρίση

1. Ότι ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός πέρασε και δεν άγγιξε αυτή τη χώρα.

2. Ότι η χώρα παρά τα 190 και πλέον χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου, παραμένει μια ξεχασμένη επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με βιλαέτια και νταϊφάδες των οπλαρχηγών των συντεχνιών.

Προσεγγίζοντας το σωστό – Μια ξενάγηση στον ηθικό, πολιτικό στοχασμό

Ο καθηγητής της πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ «δοκιμάζει» τρεις θεωρίες δικαιοσύνης στις αντιφάσεις που προκύπτουν στη δημόσια και ιδιωτική μας ζωή.

Τα ΜΜΕ και οι μη μεταρρυθμίσεις

Μία εντυπωσιακή μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο αποδεικνύει ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην υλοποίηση μεταρρυθμίσεων είναι τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και η επιρροή τους στις κοινωνικές τάσεις και συμπεριφορές.

Κυβέρνηση ικανών τεχνοκρατών, τώρα!

Το κράτος-θηρευτής εξοντώνει το κοπάδι. Καμία ελπίδα όσο διαφεντεύουν τη χώρα οι υπαίτιοι της καταστροφής της. Οι προϊστορικοί θηρευτές ζούσαν εξοντώνοντας και καταβροχθίζοντας τα θηράματά τους.

Ο ναζισμός και η μυθοποίηση της αρχαιότητας

Τι όνομα έπρεπε να δοθεί στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου το 1936; Ελληνικό ή γερμανικό; Και ποια γραφή έπρεπε να χρησιμοποιείται στα έγγραφα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και του γερμανικού κράτους το 1941; Η γοτθική ή η λατινική; Τέτοιου τύπου ερωτήματα διατυπώνονται σε φακέλους των αρχείων του υπουργείου Παιδείας του Γ΄ Ράιχ, του υπουργείου Προπαγάνδας και της καγκελαρίας.

Ο παρασιτισμός αντιστέκεται

Το γαμώτο σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι δεν ήταν υποχρεωτικό τα πράγματα να πάνε έτσι. Οι δυνάμεις της Ακινησίας, αυτές που δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα σ’ αυτή τη χώρα, παρουσιάζουν την κατάσταση κάπως σαν φυσική καταστροφή, σαν πόλεμο. Μας κήρυξαν τον πόλεμο οι ξένοι, μας έβαλαν, ειδικά εμάς, στο στόχαστρο, θέλουν να κάμψουν το αδούλωτο φρόνημα του Έλληνα, να μας «φτωχοποιήσουν», να μας «εξοντώσουν», να μας κάνουν φτηνό εργατικό δυναμικό. Γιατί δεν τους φτάνουν τα 9/10 του πλανήτη που είναι φτηνότερο, εμάς ήθελαν. Κι έτσι, εμείς δεν φταίμε σε τίποτα.

Ο πιο φτωχός πρόεδρος στον κόσμο

ΧΟΣΕ ΑΛΜΠΕΡΤΟ «ΠΕΠΕ» ΜΟΥΧΙΚΑ ΚΟΡΔΑΝΟ, 77, Πρόεδρος της Ουρουγουάης από το 2010 και, σύμφωνα με την ισπανική εφημερίδα El Mundo, έχει κερδίσει επάξια το ψευδώνυμο «el presidente mas pobre», που σημαίνει «ο φτωχότερος πρόεδρος».

«Θα μείνουμε λιγάκι σαν νάνοι αλλοτινών καιρών» – Μάνος Χατζιδάκις

To 1989 o Μάνος Χατζιδάκις έδωσε μια συνέντευξη. Και είπε πράγματα που 23 χρόνια αργότερα είναι ακόμα επίκαιρα. 

Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης

Δεν χρειάστηκε πολύ χρόνος για να ξεκινήσουν οι κραυγές χλευασμού από την στιγμή που ανακοινώθηκε η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ειρωνικός τόνος αναδύθηκε ακόμα και μέσα από τις σελίδες περιοδικών όπως το Foreign Policy, στο οποίο ο Daniel W. Drezner χαρακτήρισε τη νίκη της ΕΕ «χιουμοριστική».

Συναίνεση, διχασμός, υποκρισία

 

«Αυτό που κατέστησε ισχυρή την Αγγλία είναι ότι, από την εποχή της Ελισάβετ, όλες οι πλευρές συμφωνούσαν ότι πρέπει να υποστηρίξουν το εμπόριο. Η ίδια Βουλή που αποκεφάλισε τον βασιλιά ασχολιόταν με τους υπεράκτιους εμπορικούς σταθμούς σαν να μη συνέβαινε τίποτε. Αχνιζε ακόμα το αίμα του Καρόλου Α΄ όταν η Βουλή αυτή, που αποτελείτο σχεδόν μόνο από φανατικούς, ψήφισε τον ναυτικό νόμο του 1650».

Δημοκρατία ή βαρβαρότητα

Τα τρία τελευταία χρόνια όσο περισσότερο ανθεί η πραγματική βία στην ελληνική κοινωνία, τόσο και πολλαπλασιάζονται τα κείμενα και οι απόψεις, που αντί να επιχειρούν να εξετάσουν πολιτικά το φαινόμενο της βίας, το ανάγουν σε ζήτημα ηθικής και ηθικολογικής διάστασης, του τύπου δεν «επιτρέπεται να δέρνουμε τους άλλους». Οι ανιστόρητες ταυτίσεις των διαφόρων μορφών βίας, ταυτίσεις που υποτίθεται ότι καταδικάζουν τη βία απ’ όπου και αν αυτή προέρχεται, το μόνο που κατορθώνουν είναι να αναπαράγουν τις κυρίαρχες αντιλήψεις μιας εποχής που σηματοδοτούσε το λυκόφως της προνεωτερικής κοινωνίας και το λυκαυγές της νεωτερικής.

Μήπως έχουμε και την Ευρώπη που μας αξίζει;

«Όταν πριν από ένα ακριβώς χρόνο είχαμε θέσει το ερώτημα: «Μήπως έχουμε και την Τρόικα που μας αξίζει;», πολλοί ήσαν ακόμα εκείνοι που εναπέθεταν στην Τρόικα ελπίδες για διάσωση και εξορθολογισμό της χώρας. Δυστυχώς οι φόβοι μας αποδείχθηκαν βάσιμοι:

Ο εκφασισμός και η ευτέλεια…

Την ώρα που η ελληνική οργανωμένη κοινωνία αντιμετωπίζει (και θα αντιμετωπίζει για τα επόμενα χρόνια) το φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας και τον κίνδυνο να βρεθεί εκτός ευρωπαϊκού οικονομικού πλαισίου, ξαφνικά φαντάζει εξίσου πιθανό να κινδυνεύσει ακόμα πιο βαθιά, από τον εκφασισμό.

Προσπαθούν να διασώσουν, όχι να αλλάξουν

Είναι κάτι ξύπνιοι που λένε, πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού. Είναι οι ίδιοι ξύπνιοι που λένε τα νούμερα δεν βγαίνουν, η συνταγή είναι λάθος. Αυτοί όλοι προσπαθούν να σβήσουν την πραγματικότητα, να μας κάνουν να ξεχάσουμε την ιστορία. Να ξεχάσουμε την τραγική τριετία 2007-2009, όταν το πρωτογενές έλλειμμα του δημοσίου έφτασε τα 24 δις το χρόνο.

Το ευχολόγιο για ανάπτυξη και τι – δεν – κάνουν κυβερνήσεις και τρόικα

Πού πάμε; Δεν ξέρουμε. Θα ξεπεράσουμε την κρίση μέσα από τις πολιτικές που ακολουθούμε; Δεν ξέρουμε. Για τέσσερα χρόνια τώρα το σημείο ισορροπίας, μετά το οποίο θα μπορούσαμε να ατενίζουμε μια προοπτική προς τα επάνω, δεν έχει βρεθεί. Από την άνοιξη του 2010 κάθε κάποιους μήνες βρισκόμαστε σε κρίσεις πολιτικής, που ακολουθούνται από νέες κρίσεις.

Ο παιδικός μας φίλος, ο φασίστας

Παιδικός φίλος του άντρα μου. Καλό παιδί. Τον γνώρισα πρόσφατα που πήρε μετάθεση εδώ. Είχε έρθει σπίτι να κουβεντιάσουν γιατί χώρισε με την κοπέλα του και ήθελε κάπου να τα πει. Με φώναξαν να τους πω τη γνώμη μου.

Παραμετροποίηση του σύγχρονου ελληνικού εξτρεμισμού

Στις διάφορες αναρτήσεις σε μπλογκ και συζητήσεις για τη σημερινή πολιτική κατάσταση, όσον αφορά στην άνοδο της Χρυσής Αυγής, υπάρχει ένα θέμα ορισμού που βλέπω να επαναλαμβάνεται συχνά και μπορεί να οδηγεί σε παρεξηγήσεις. Η Χρυσή Αυγή, τουλάχιστον ως προς το πως εκφράζεται, δεν είναι Χιτλερική/Ναζιστική. Ανήκει στο ιδεολογικό ρεύμα του Λευκού Εθνικισμού (κατά αντιστοιχία του παλαιότερου Μαύρου Εθνικισμού).

Το ελληνικό αδιέξοδο

Το τελευταίο τεύχος του Γερμανικού Περιοδικού Φιλοσοφίας είναι αφιερωμένο στο γερμανοτραφή στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη που είχε διαβλέψει την ελληνική κρίση από το 1998, χρονιά του θανάτου του.

Αρζεντίνα: μια νύχτα στα κλαρίνα

«Από παιδί με μάγευαν τα μακρινά ταξίδια/ σε μέρη που στα όνειρα είχα μονάχα δει/ γιαυτό κι εγώ μπαρκάρισα μια νύχτα σ ένα τρένο/ πέρασα από τη Λάρισα και βγήκα Αργεντινή»….

Τα όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα

Όπως συμβαίνει με πολλές πτυχές της λεγόμενης «εναλλακτικής ιατρικής», η ομοιοπαθητική έχει φανατικούς φίλους και εξίσου φανατικούς πολέμιους. Παρακολουθώντας κανείς την επιστημονική συζήτηση που γίνεται για το ζήτημα διεθνώς, διαπιστώνει ότι σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται, η χρήση συστατικών τα οποία προκαλούν τα συμπτώματα που τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα καλούνται να θεραπεύσουν, είναι ποσοτικά εξαιρετικά περιορισμένη.

Μια πολύ παλιά ιστορία

Η φοροδιαφυγή είναι πανάρχαιο σπορ για τους Ελληνες, όπως πανάρχαιες είναι και οι προσπάθειες που κατέβαλε κατά διαστήματα το κράτος για να την πατάξει! Για παράδειγμα, μια από τις πιο γνωστές φορολογικές μεταρρυθμίσεις, το 378-377 π.Χ., επί άρχοντος Ναυσινίκου, προέβλεπε την απογραφή της περιουσίας των φορολογουμένων και αυστηρότατες ποινές για τους φοροφυγάδες.

Το τέλος του αμερικανικού ονείρου

Ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς περιγράφει τους μύθους της οικονομίας και το αφόρητο βάρος της ανισότητας.

Η διαφθορά ως κύριος συντελεστής της ανεργίας

Εκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας της Διεθνούς Διαφάνειας, καθώς και μία εντυπωσιακή μελέτη του Περουβιανού οικονομολόγου, Χερνάντο ντε Σότο, συμπεραίνουν ότι διαφθορά, παραοικονομία και γραφειοκρατία είναι σημαντικοί τροφοδότες της ανεργίας.

Το κοινωνικό πείραμα του Antanas Mockus ή η φαντασία στην εξουσία

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα.

Αίτια, συμπτώματα και θεραπείες της εξουσιολειχίας

Δεν φταίν’ οι λείχοι αν οι κυβερνήσεις αλλάζουν.  Αυτοί πάντα με την κυβέρνηση είναι.

Η εξέταση των πολιτικoϊατρικών φαινομένων παρουσιάζει πάντοτε μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον. Η ανάλυσή τους, τόσο από πλευράς εμπειρικής παρατήρησης, όσο και η ένταξή τους στα πλαίσια της επιστημονικής θεωρίας, καλύπτει μια πλειάδα κλάδων των φυσικών τε και κοινωνικών επιστημών.

Τι φταίει για την κακοδαιμονία των Ελλήνων; Μια σπάνια συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη

Σε μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε ο Οδυσσέας Ελύτης στον Ρένο Αποστολίδη στην Ἐφημερίδα Ἐλευθερία στις 15 Ιουνίου του 1958, τα λόγια του παραμένουν επίκαιρα.

Άμεση Οικονομική Δημοκρατία στην Αρχαία Αθήνα και Σήμερα

Στις γιoρτές για τα γεvέθλια τωv μεταρρυθμίσεωv τoυ Κλεισθέvη oπoυ παρoυσιάστηκε τo φαιδρό θέαμα της ελίτ πoυ γιόρτασε, μόvη της, τηv πιo αvτιελιτίστικη μoρφή δημoκρατίας πoυ υπήρξε!), αλλά και στη γεvικότερη «συζήτηση» πoυ επακoλoύθησε για τη σημασία της άμεσης δημoκρατίας, δεv εγιvε καμμιά αvαφoρά στη σχέση άμεσης δημoκρατίας και oικovoμικής δημo-κρατίας.

Τέσσερις υπεύθυνοι για την ελληνική τραγωδία

Η Ελλάδα ακολουθεί το δρόμο που χάραξαν αρκετές αναδυόμενες οικονομίες που βρέθηκαν σε κατάσταση κρίσης στη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών. Πράγματι, όπως υποστήριξα στις αρχές του έτους, υπάρχουν εντυπωσιακές ομοιότητες ανάμεσα σε αυτό το κάποτε υπερήφανο μέλος της Ευρωζώνης και στην Αργεντινή προτού κηρύξει στάση πληρωμής χρέους το 2001.

Tο μνημόνιο που οφείλουμε οι Κύπριοι στον εαυτό μας

Ο κόσμος αλλάζει ραγδαία. Η βάση της παγκόσμιας οικονομίας αναδιοργανώνεται δραστικά.

Η αφόρητη μονοτονία της ελληνικής πολιτικής ζωής

Η Ελλάδα είναι ένα πολιτικό zombie. Είναι πολιτικά ζωντανή, αλλά παράλληλα είναι πολιτικά νεκρή.

Ubi Dubium Ibi Libertas

Ατομική ευθύνη. Από εκεί ξεκινάνε και εκεί τελειώνουν όλα. Έχοντας ατομική ευθύνη, πάντα κριτικάρεις τον εαυτό σου πριν κριτικάρεις τον άλλο. Μέσω αυτής της διαδικασίας, μαθαίνεις από τα δικά σου λάθη, παρατηρείς, εξελίσσεσαι, αναπτύσσεσαι.

Γερμανικοί μύθοι και αλήθειες

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα της γερμανικής πολιτικής είναι ότι τροφοδοτεί ποικίλους μύθους, οι οποίοι εμποδίζουν να ασχοληθεί κανείς με την σοβαρότητα της καταστάσεως που επικρατεί στην Ευρώπη. Μία κατάσταση άκρως επικίνδυνη και ικανή να βυθίσει την ήπειρό μας σε κρίσεις που μόνον τραύματα θα προκαλέσουν.

Εθνικές καταβολές και ιστορικές επαναλήψεις

Όταν σου λένε «υπάρχει κάτι που πρέπει να μάθεις» σημαίνει ότι υπάρχει κάτι που αν το μάθεις θα στενοχωρηθείς. Κάπως έτσι διδασκόμαστε την ιστορία στο σχολείο, κάπως έτσι τη μεταδίδουμε: μεγαλώνουμε με μυστικά, με υπονοούμενα, με διαφορετικές ιστορικές αφηγήσεις σαν να ζούμε σε τόπους αντιποδικούς – χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του εμφυλίου 1946-1949· δεν είναι το μοναδικό. Η άγνοια και η υπερ-ιδεολογικοποίηση της νεότερης ιστορίας μας εμποδίζουν τόσο την αυτογνωσία μας ως Έλληνες πολίτες, όσο και την κατανόηση του σήμερα.

Τα λυσσασμένα σκυλιά της Ευρώπης

Ένα βράδυ της περασμένης εβδομάδας, άκουγα μέχρι τα μεσάνυχτα τις σκέψεις ενός Ευρωπαίου διπλωμάτη, πάνω από ένα ποτήρι κρασί. Έλεγε: «το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ευρώπη δεν είναι η κρίση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετοί Ευρωπαίοι για να την υποστηρίξουν». Είναι μία από τις πιο εύστοχες παρατηρήσεις που έχω ακούσει εδώ και αρκετούς μήνες.

Το διχασμένο όραμα της Ευρώπης

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αντίθετα από τον πρώην πρόεδρο της Αμερικής George H. W. Bush, ποτέ δεν είχαν πρόβλημα με τα ‘οράματα’. Ανέκαθεν γνώριζαν πως θα ήθελαν να είναι η ήπειρος τους. Το να έχεις όμως όραμα, δεν είναι το ίδιο με το να μπορείς να το εφαρμόσεις. Και βλέποντας το από την πρακτική πλευρά, οι ηγέτες της ΕΕ δεν τα έχουν πάει και πολύ καλά μέχρι τώρα.

Συνέντευξη του Έρικ Χόμπσμπαουμ στον Βλόντεκ Γκόλντκορν του περιοδικού L’Espresso

«Με ρωτάτε αν είναι δυνατόν να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς κρίσεις. Όχι δεν είναι. Από την εποχή του Μαρξ γνωρίζουμε  ότι ο καπιταλισμός ζει και εξελίσσεται με κρίσεις και αναδιαρθρώσεις. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τη σοβαρότητα της σημερινής, επειδή  βρισκόμαστε ακόμη στη μέση».

Ζήσε τον μύθο σου

Η Κύπρος λοιπόν ζητά και αυτή λεφτά από την Ευρώπη και οσονούπω θα αποκτήσει το δικό της μνημόνιο (κατάργηση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής, περικοπές στο σύστημα Yγείας, απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων κοκ). Βέβαια περισπούδαστοι αναλυτές ορκίζονταν μέχρι την τελευταία στιγμή ότι η Κύπρος θα βρει λεφτά στην Ρωσία και την Κίνα και δεν θα πέσει στα νύχια του ευρωπαϊκού Βορρά.

Φίλοι του λαού

Αφού η αντιμνημονιακή Ελλάδα καταδίκασε το μνημόνιο, ψήφισε και έστειλε στην κυβέρνηση πάλι τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή τώρα νίκησε το μνημονιακό μπλοκ; Το παράδοξο της προηγούμενης πρότασης δείχνει τον παραπλανητικό τρόπο με τον οποίο διεξήχθη η πολιτική αντιπαράθεση των προηγούμενων χρόνων. Πλαστά διλήμματα που δεν μπορούν να εξηγήσουν την πραγματικότητα. Σφοδρές παραπειστικές συγκρούσεις που συσκοτίζουν τις κρυμμένες επιδιώξεις.

Η μπριζόλα και η πολιτική

Πέρασε κιόλας ένας μήνας από τότε που ο πιανίστας Maurizio Pollini προσπάθησε να διαβάσει την πολυσυζητημένη δήλωση για το Βιετνάμ, πριν αρχίσει τη συναυλία στην αίθουσα της «Εταιρείας του Κουαρτέτου», και η διαμάχη δεν τελείωσε ακόμη: το αποδεικνύουν τα γράμματα που συνεχίζουν να έρχονται στα γραφεία των εφημερίδων του Μιλάνου, καθώς και η δήλωση των μουσικών που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα «Il Giorno».