H δύναμη της ελληνικής γλώσσας.

Ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής κ. Ξενοφών Ζολώτας, για να καταδείξει τη δύναμη της Eλληνικής γλώσσας και την καταλυτική της επίδραση στο Eυρωπαϊκό λεξιλόγιο, είχε εκφωνήσει δυο μνημειώδεις λόγους στην Aγγλική γλώσσα. Στην ουσία βεβαία η γλώσσα ήταν Eλληνική!Και οι δυο ομιλίες απευθύνονταν στους συνέδρους της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, στην Ουάσιγκτον.

26 Σεπτεμβρίου 1957

«Kyrie,

Ι eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.

With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized.

Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe.

In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic.

I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia».

2 Οκτωβρίου 1959

«Kyrie,

It is Zeus’ anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonise between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, energize it through their tactics and practices.

Our policies have to be based more on economic and less on political criteria.

Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, menopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among academic economists.

Numismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic.

Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically. These scopes are more practical now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.

The history of our didymous organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economics. The genesis of the programmed organisations will dynamize these policies. I sympathise, therefore, with the aposties and the hierarchy of our organisations in their zeal to programme orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.

I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology.

In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers».


by Αντικλείδι , https://antikleidi.wordpress.com

 Συναφές: Μια ημέρα από τη ζωή ενός αρχαίου Αθηναίου και μιας Αθηναίας.

  1. #1 by aytomatix on 15/10/2011 - 1:51 μμ

    τελικά μάλλον η αρχαιότερη όλων των γλωσσών είναι η ελληνική!!!

  2. #2 by π on 15/10/2011 - 2:19 μμ

    η παλαιότερη μπορεί να μην είναι, αλλά έχει σίγουρα γονιμοποιήσει πλήθος άλλων σημερινών γλωσσών. Το αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα είναι αυτό που παρατίθεται σήμερα

  3. #3 by tomoly on 17/10/2011 - 1:45 πμ

    Χαίρετε, παίδες!

    ΙΣΤΟΡΙΑ σημαίνει, κυριολεκτικά, ΓΝΩΣΗ*.

    «Το Ελληνικόν γλώσση αιεί τη αυτή διαχράται»- Ηρόδοτος, Κλειώ

    «Σύμφωνα με ορισμένους Ευρωπαίους γλωσσολόγους – ερευνητές του 18/19ου αι. μ.Χ. (F. Sasseti- Ιταλός, F. Bopp- Γερμανός, W. Jones- Αγγλος κ.α.), από τις Ινδίες μέχρι τη Γερμανία υπήρχε αρχικά, πριν από 3000 χρόνια, μια φυλή κάπου στα Ουράλια ή τις πεδιάδες της Ουκρανίας που μετέπειτα διαχωρίστηκε και έτσι δημιουργήθηκαν οι σημερινοί λαοί και γλώσσες από τις Ινδίες μέχρι την Ευρώπη. Την πρώτη γλώσσα που μιλούσαν οι εν λόγω λαοί την ονομάζουν «ινδογερμανική» (μετά την είπαν «ινδοευρωπαϊκή») και απ’ αυτήν κατόπιν λέει αποσπάσθηκαν η αρχαία ελληνική, η λατινική κ.α. γλώσσες.

    Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό, ΟΜΩΣ, οι καλούμενοι Κάδμοι είχαν έρθει από τη Φοινίκη και έκτισαν τη Θήβα (εξ ου και Κάδμοι ή Καδμείοι = Θηβαίοι) το 1255 πριν από το Διόγνητο = το 1519 π.Χ. .. Οι Δαναοί είχαν έρθει με τον Δαναό από την Αίγυπτο στο Άργος το 1247 πριν από το Διόγνητο = το 1511 π.Χ., και αναμείχθηκαν ειρηνικά με τους εκεί Αχαιούς που κατοικούσαν στο Άργος εξ ου και Αργείοι = Δαναοί = Αχαιοί. Οι Πέλοπες είχαν έρθει από τη Φρυγία της Μ. Ασίας στην Πελοπόννησο λίγα χρόνια πριν από τον Τρωικό πόλεμο.

    Επομένως το ελληνικό έθνος δεν αποκόπηκε από τους Ινδοευρωπαίους, αλλά αποτελέστηκε από τους αυτόχθονες (τα πελασγικά φύλα: Αχαιούς, Ίωνες, Δωριείς και Αιολείς), καθώς και από μερικά ακόμη φύλα (Καδμείους, Πέλοπες, Δαναούς κ.α.) που είχαν έρθει στην Ελλάδα όχι από ένα μόνο μέρος, αλλά από πολλά. Άλλοι από την Αίγυπτο (οι Δαναοί), άλλοι από την Ασία (οι Κάδμοι, οι Πέλοπες κ.α.) και άλλοι από τη Θράκη (οι Θράκες με τον Εύμολπο – η Θράκη παλιά ήταν ήπειρος, καθώς λέει ο Άνδρων Αλικαρνασέας) κ.α.

    Η θεωρία της Ινδοευρωπαϊκής φυλής και γλώσσας είναι κατά βάση ένα ρατσιστικό δημιούργημα που πλάστηκε βασικά από ορισμένους Γερμανούς (ο λόγος και που την πρώτη φορά ονομάστηκε «ινδογερμανική») προπαγανδιστές με σκοπό να εκθειάσουν την ανωτερότητα της λευκής ή άλλως Αρείας φυλής και συνάμα να δείξουν ότι η Γερμανική φυλή έχει σχέση με τους καλύτερους λαούς – πολιτισμούς της αρχαιότητας (Έλληνες, Ρωμαίους κ.α.) και γι αυτό πρέπει να ηγεμονεύσει του κόσμου.

    Η θεωρία των ινδοευρωπαίων και γενικά των ομογλωσσιών όχι μόνο δε στηρίζεται σε κανένα συγγραφικό, αρχαιολογικό και ανθρωπολογικό αρχαιολογικό εύρημα, αλλά αγνοείται ακόμη και από τις μυθολογίες όλων των λαών. Μα, αν υπήρξε ινδοευρωπαϊκή φυλή, άρα και γλώσσα, τότε θα είχε αφήσει γραπτά ή αρχιτεκτονικά μνημεία. Έπειτα είναι λογικό το να λέμε π.χ. ότι οι Ινδοί, που είναι σχεδόν μαύροι και κατοικούν στα βάθη της Ασίας, ανήκουν στην ινδοευρωπαϊκή φυλή ή είναι συγγενείς των Ελλήνων, και οι μελαχρινοί Κρητικοί όχι;!», http://www.krassanakis.gr. (: Ο κ. Κρασανάκης έχει κάνει φοβερή δουλειά. Φοβερή, -λέμε! Έχει μαζέψει και ταξινομήσει όλες τις πηγές).

    &&&&
     «Το ελληνικό αλφάβητο φέρεται να τροποποιήθηκε από τον Παλαμήδη, που μαζί με το βασιλιά Αγαμέμνονα των Μυκηνών και το βασιλιά Μενέλαο της Σπάρτης ήταν εγγονοί του Κρητικού βασιλιά Κατρέα, πρβ: «Αερόπην δε και Κλυμένην Κατρεύς Ναυπλίω δίδωσιν εις αλλοδαπάς ηπείρους απεμπολήσαι∙ τούτων Αερόπην μεν έγημε (παντρεύτηκε) Πλεισθένης και παίδας Α γ α μ έ μ ν ο ν α και Μ ε ν έ λ α ο ν ετέκνωσε, Κλυμένην δε γαμεί Ναύπλιος, και τέκνων πατήρ γίνεται Οίακος και Παλαμήδους», (Απολλόδωρος Γ, 22).

    &&&&
    «…τον Παλαμήδην λέγειν ευρυκέναι (τα γράμματα)», (Αποσπάσματα 34, 8). «Παλαμήδης Ναυπλίου και Κλυμένης Αργείος .. Ευρετής γέγονε του ζ και του θ και του φ και του χ…». «Ο Παλαμήδης άφωνα και φωνούντας συλλαβάς τεθείς εξεύρον ανθρώποισι γράμματα ειδέναι», (Διόδωρος, βιβλιοθήκη 3, 76, 3).

    Σημειώνεται ότι:
    1) Η Γραμμική γραφή κανονικά είναι έργο των Αχαιών, που σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς αφενός ήταν ένα από τα 4 ελληνικά φύλα (= οι Αχαιοί, οι Ίωνες, οι Δωριείς και οι Αιολείς) που αποτέλεσαν το ελληνικό έθνος και αφετέρου κατοικούσαν από τη Θεσσαλία μέχρι την Κρήτη.

    2) Οι αρχαίοι κάτοικοι της Κρήτης ήταν Αχαιοί στην καταγωγή και γι αυτό άλλωστε με επικεφαλής τον εγγονό τού Μίνωα (: Ιδομενέα) εκστράτευσαν μαζί με τους άλλους Αχαιούς (Αθηναίους, Σπαρτιάτες, Μυκηναίους κ.α.) εναντίον των Τρώων», http://www.krassanakis.gr.

    &&&&

    «Ένα τρίτο δείγμα γραφής εκείνου του καιρού το παρουσιάζει ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί του Σωκράτους Δαιμονίου» (μετ. Α. Κόντου, εκδ. Πάπυρος 1975, κεφ. 5ον ), όπου αναφέρει:

    «στο μνήμα της Αλκμήνης (: μητέρας του Ηρακλή) στην Θήβα (όταν ανοίχθηκε με διαταγή του Αγησιλάου, βασιλέως της Σπάρτης το 399-358 π.Χ.) ευρέθη χάλκινος πίνακας έχων αξιοθαύμαστα παμπάλαια γράμματα. γιατί εξ αυτών τίποτα δεν κατενοείτο, καίτοι κατέστησαν εμφανή, αφού πλύθηκε ο χαλκός. Γι’ αυτό κι ο Αγησίλαος απέστειλε αντίγραφα τούτων προς τον βασιλέα των Αιγυπτίων, παρακαλώντας να τον δείξει στους ιερείς, μήπως αναγνωρίσουν τα γράμματα.»

    Και στο 7ο κεφ. του ιδίου βιβλίου ο Πλούταρχος σημειώνει: «Ο ιερεύς Χόνουφις αποσυρθείς επί τρεις ημέρες, αφού συνέκρινε και παρέβαλε τους παλιούς παντοδαπούς (= παντός τόπου) χαρακτήρες (γραμμάτων), είπε, ότι οι τύποι των γραμμάτων ανήκουν στη γραμματική της βασιλείας του Πρωτέως, την οποίαν είχε μάθει και ο Ηρακλής του Αμφιτρίωνος».

    Η γραφή του τάφου της Αλκμήνης παραλληλίζεται με την εποχή της πραγματικής βασιλείας στην Αίγυπτο του Πρωτέως, τον οποίον σύμφωνα με τις περιγραφές του Ηροδότου στην «Ευτέρπη» (παρ. 118), του Διοδώρου Σικελιώτη στην «Ιστορική Βιβλιοθήκη» (βιβλ. Α΄, παρ. 62 και 63) και του Ομήρου στην «Οδύσσεια» (δ 365-385) συνάντησε ο Μενέλαος, επιστρέφοντας από τον Τρωικό πόλεμο .. Άρα η έναρξη της βασιλείας του Πρωτέως στην Αίγυπτο και τα γράμματα της γραφής του πίνακος ήταν προγενέστερα γεγονότα .. αφού, όπως λέγει ο Ηρόδοτος στην «Ευτέρπη» (παρ. 115), «ο Πρωτεύς υπεδέχθη τον Αλέξανδρο (: Πάρι) του Πριάμου και την Ελένη (μετά την φυγή τους από την Σπάρτη)». Από το γεγονός ότι δεν ήταν γνωστή την περίοδο του 4ου αι. προ Χριστού προκύπτει, ότι ανήκε σε άλλο, προηγούμενο είδος γραφής. Άρα υπάρχει η πιθανότητα να ανήκε στην Γραμμική Γραφή Α ή Β…»,

    «Η ΑΝΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ», Κων. Β. Κουτρουβέλης, εκδ. Δαυλός 1999, σελ. 187

    ΓΕΙΑ + ΧΑΡΑ σε όλους!

    ————
    * Η λέξη «Ιστορία» παράγεται από το ρήμα «οίδα» = γνωρίζω, από το ασθενές του θέμα ισ-, που εμφανίζεται στα τρία πληθυντικά πρόσωπα της οριστικής Ενεστώτα (ίσ-μεν, ίσ-τε, ίσ-σασι). Πρβλ. επ-ίστ-αμαι (= γνωριζω καλά), επ-ιστ-ήμη, πανεπ-ιστ-ήμιο).

    ΓΕΙΑ + ΧΑΡΑ σε όλους!

  1. Εχουν τα Ελληνικά μέλλον; « Αντικλείδι

Σχολιάστε