Μια φορά κι έναν καιρό, ο θεός Διόνυσος φιλοξενήθηκε από το βασιλιά της Αιτωλίας, Οινέα. Ευχαριστήθηκε πολύ από τη φιλοξενία του και για ανταπόδοση θέλησε να του κάνει ένα δώρο.
Πήρε ένα μικρό και τρυφερό κλίμα αμπελιού και τύλιξε τις ρίζες του με λάσπη για να μην ξεραθεί. Αφού βρήκε ένα μικρό κούφιο κόκαλο αηδονιού το έβαλε μέσα και ξεκίνησε .
Ο δρόμος όμως ήταν μακρινός και το αμπέλι ολοένα μεγάλωνε . Ο Διόνυσος τότε βρήκε ένα μεγαλύτερο κόκαλο, λιονταριού και το έβαλε μέσα. Περπάτησε πάλι πολύ και είδε πως το αμπέλι μεγάλωσε πάλι τόσο, που πετάχτηκε έξω από τη θήκη του.Έψαξε λοιπόν και βρήκε ένα κόκαλο γουρουνιού και έβαλε το αμπέλι μέσα.
Ώσπου έφτασε κάποτε στην Αιτωλία. Ο Οινέας πήρε με χαρά το δώρο του και το φύτεψε. Αυτό μεγάλωσε και κάρπησε και έδωσε καρπούς ωραία και ζουμερά σταφύλια. Ο Οινέας έφαγε μερικά και άλλα τα έστιψε και τα έκανε μούστο. Είδε με περιέργεια ότι ο μούστος ζυμώθηκε και έγινε κρασί.
Το κρασί όμως πήρε και τις χάρες και τα ανάποδα από τα ζώα που με τα κόκαλά τους το μεγάλωσαν.
Έτσι όποιος πιει λίγο κρασί , νιώθει σαν πουλί και κελαηδεί.
Όποιος όμως πιει περισσότερο , θεριεύει και γίνεται σα λιοντάρι και ζητά καυγάδες.
Κι αν πιει ακόμα πιο πολύ , γίνεται σαν το τετράποδο που μες το κόκαλό του ο Διόνυσος το έβαλε τελευταίο…..
Αντικλείδι 
#1 by karneadis on 13/07/2011 - 10:55 πμ
Σ ολα θελει μετρο
Με το λιγο χαλαρωνουν οι ανοχες , γινεσαι λιγο περισσοτερο εξωστρεφης και βελτιωνεται η επικοινωνια(λυνεται η γλωσσα)
Μετα χανεις τον ελεγχο τον οποιο αναλαμβανει η αμυγδαλη (το συναισθηματικο κομματι) κι οτι προκυψει…
#2 by mpaklavas on 13/07/2011 - 3:47 μμ
Χικ!
#3 by mpaklavas on 13/07/2011 - 3:53 μμ
Μηπως υπαρχουν κι αλλα χικ σταδια-ζωα?
Οπως χικ φιδι ;γιατι χικ τι εννοουμε οταν λεμε «σερνεται»? ‘Η ειναι «λασπη» χικ!
#4 by karneadis on 13/07/2011 - 4:06 μμ
Το ποδοσφαιρο δεν υπηρχε τοτε για να περιγραψει και το σταδιο «ειμαι γκολ»…
#5 by karneadis on 13/07/2011 - 4:04 μμ
Κρασι δηλαδη ακρατος (ανερωτος οινος συνηθως 3 προς 1 εξαρταται ποσο θα κρατουσε η βραδυα πριν σουρωσουν)
Οι αρχαιοι σπανια επιναν ανερωτο τον οινο τους
Ως τον 14ο τουλαχιστο αιωνα συνεχιζε να αναφερεται ως οινος
Απο κει κι επειτα, ο κεκραμένος οίνος παραχώρησε τη θέση του στο «κρασί οίνου» των βυζαντινών χρόνων και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε κρασί.
#6 by karneadis on 13/07/2011 - 4:11 μμ
Σ ενα συμποσιο της αρχαιοτητας καποιοι στο μεθυσι τους μεσα πιστεψαν οτι ειναι σε καραβι κι οτι εμπαζε νερα. Οποτε αρχισαν να πετανε οτιδηποτε εβρισκαν επιπλα κι ολη την οικοσυσκευη απο τα παραθυρα και τις πορτες για να το ελαφρυνουν!!!
Δεν ξερω αν βγηκε απο τοτε ο ορος «επικα μεθυσια»..!
#7 by karneadis on 13/07/2011 - 4:16 μμ
Υπαρχει και το σταδιο της προσωρινης τυφλωσης; «δεν βλαπει την τυφλα του»
#8 by karneadis on 13/07/2011 - 4:23 μμ
Επισης πρεπει ν αναφερουμε οτι στην αρχαια αιγυπτο για παραδειγμα υπηρχε και μπυρα που την επινε ο λαος ενω οι φαραω και το συναφι τους επιναν οινο
Μηπως ετσι δε γινεται και τωρα θα μου πεις…Μια καλη μπυρα εχει 3 ευρω ενω ενα καλο κρασι 10 φορες πανω..
#9 by bill g. on 15/07/2011 - 10:33 πμ
Άντε βιβα…….
#10 by π on 08/09/2011 - 10:56 μμ
«Ο Διόνυσος ηύρε τον οίνο και δίδαξε την καλλιέργεια της αμπέλου στους ανθρώπους όλης της οικουμένης εξημερώνοντας πολλές χώρες και γι αυτό απ΄ όλους τυγχάνει μεγίστων τιμών» –
ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ 4.2 (…ΦΑΣΙΝ ΕΥΡΕΤΗΝ ΤΕ ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΤΕΙΑΝ ΔΙΔΑΞΑΙ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΠΙΟΝΤΑ ΔΕ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΝ ΠΟΛΛΗΝ ΧΩΡΑΝ ΕΞΗΜΕΡΩΣΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΤΥΧΕΙΝ ΠΑΡΑ ΠΑΣΙ ΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΙΜΩΝ).